ظهور عشق...

باز عصر جمعه شد ، گاه وعده ظهور

چشمهای منتظر، جاده های بی عبور

باز در سکوت محض، آه می کشم تو را

بغض های کهنه را، باز می کنم مرور

آه پشت این غروب شب نشسته در کمین

رجعتی دوباره کن، ای طلایه دار نور

 
کی به یمن مقدمت می رسد بهار عشق

فصل سبز عاطفه، فصل شادی و سرور

با تو رفت از این دیار، هر چه نام عشق داشت

باز با نگاه تو عشق می کند ظهور

 
می وزد نسیم عشق، از دیار آفتاب

 
می رسد سوار سبز، از کرانه های دور

...

می آیی؟

می آیی؟                                                                           
                                                                                        

گفتی لب تر کن تا دنیا را به پایت بریزم...
حالا بیا ببین با این دنیایی که به پایم ریخته ای
حال و روزِ هر روزم از لیلی ها و زلیخاهای زمینی هزار برابر زیباتر است
اینها آدمِ قصه هایشان را دیده بودند و عاشقی می کردند اما من ...
بگو بیایند
لیلی را صدا بزَن، زلیخا را بیدار کن، بگو بیایید مرا ببینید که ندیده عاشقی می کنم در زمین ...
بگو بیایید مرا ببینید که برای همین ندیده عاشقی کردن
به آسمان رسیده ام و شما هنوز هم در زمین اید
حالا چشم تَر کرده ام ...
برای آمدنت، برای دیدارت ...
آن چنان "تَر" که هر که مرا نگاه می کند
گمان می کند زیر باران بوده ام در تابستانِ زمین ...
بیا لااقل برای همین بارانی که خالصانه به خاطرت از نگاهم می بارد بیا و مرا با آمدنت غافلگیر کن ...
عجیب دلتنگت شده ام عشقِ من ...
بیا مولای من
.
.
.
می آیی؟؟؟

دلنوشته

                        

دلنوشته های عاشقی بی قرار دستان گرم تواند چرا که تب و تاب نوشتن را از یاد برده اند چشم ها مخفیگاه اشک های انتظار گشته اند ای یوسف گم گشته آخر چه زمانی بوی خوشت مشام یعقوب های زمان را عطرآگین خواهد ساخت دست های نیازمندمان سویت بلند گشته تا ما را از نعمت های کرم و تفضل خداوندی مالامال گردانی ما منتظران که ریسمان عاشقی را یدک می کشیم و ادعاهایمان گوش زمان را پر کرده است محتاج دردانه مادرمان هستیم باشد که صداهای ما سنگ فرش آمدنت گردند و آنگاه به سکوت بنشینیم و تنها به گام های پر عظمتت گوش سپاریم.